525. Éric-Emmanuel Schmitt

Są jakieś dźwięki, kolory, kształty, zapachy, ale nic nie ma sensu. Nic nie układa się w spójny ciąg. Jest jakiś świat, kompletny, bogaty, wyglądający sensownie, ale błąkam się po nim, nie mogąc znaleźć sobie miejsca.
Wszystko ma konsystencję oprócz mnie.
Ja gdzieś zniknąłem.
 

„Małe zbrodnie małżeńskie”