306. Fargo

Z czasem i królewicz zamieni rumaka na czołg.
Źródło: cytaty.info

305. Bogdan Z

Bogdan Z

Im głośniej kiszki mar­sza grają tym cichszy głos ho­noru.
Źródło: cytaty.info

304. Paladin

Paladin

Raj... Przy całym potencjale wyobraźni, potrafi być niewielki. Niekiedy to tylko cztery ściany skromnego pokoju i dwoje zakochanych ludzi.   

Źródło: cytaty.info

303. Bezsens

Bezsens

Cisza pozwala docenić wartość każdego słowa.
Źródło: cytaty.info

302. Seneka90

Seneka90

Boże Ty wiesz, Ja wiem.
Reszta nie musi.   
Źródło: cytaty.info

301. Anonim

Większość córek na mężów wybiera sobie mężczyzn podobnych do swoich ojców. Może właśnie dlatego tak wiele matek płacze na ślubach.

300. Seneka Młodszy

Drzewo niesmagane wichrem rzadko kiedy wyrasta silne i zdrowe.

299. Antoine de Saint-Exupéry

Antoine de Saint-Exupéry

- Dzień dobry - rzekł Mały Książę.
- Dzień dobry - odparł Kupiec.
Kupiec ten sprzedawał udoskonalone pigułki zaspokajające pragnienie. Połknięcie jednej na tydzień wystarcza, aby nie chcaiło się pić.
- Po co to sprzedajesz? - spytał Mały Książę.
- To wielka oszczędność czasu - odpowiedział Kupiec. - Zostało to obliczone przez specjalistów. Tygodniowo oszczędza się pięćdziesiąt trzy minuty.
- A co się robi z pięćdziesięcioma minutami?
- To, co się chce...

„Gdybym miał pięćdziesiąt trzy minuty czasu - powiedział sobie Mały Książę - poszedłbym w kierunku studni... ”

(„Mały Książę ”)

298. Anonim

Kiedy masz spokojne serce, rozwiążesz każdy problem.

297. Benedykt XVI

Benedykt XVI

Człowiek, który nie stawia czoła cierpieniu, nie akceptuje życia. Ucieczka przed cierpieniem jest ucieczką przed życiem.

296. Artur Schopenhauer

Artur Schopenhauer

Każdy człowiek potrzebuje stale pewnej liczby trosk, cierpień lub biedy, tak jak okręt potrzebuje balastu, by płynąć prosto i równo.

295. bł. Jan Paweł II

bł. Jan Paweł II

Czujesz się osamotniony? Postaraj się odwiedzić kogoś, kto jest jeszcze bardziej samotny.

294. Dante Alighieri

Dante Alighieri

Nadzieja przychodzi do człowieka wraz z drugim człowiekiem.

293. Anonim

Ludzie, którym grozi upadek w przepaść, chwytają się wzajemnie za ręce.

292. Miron Białoszewski

Miron Białoszewski

MROWIENIA SIĘ
Przybór ludzi. Dane statystyczne mam tu od razu przed oczami z dziewiątego piętra. Rano różnymi skrótami ileś dzieci z iluś stron schodzi się w punkty uczenia. Ileś psów. Ileś ludzi mrowi się między blokami do pracy. Coraz mniejsi. Coraz gęstsi.
Gołębie robią naloty na blachy. Złoszczą mnie. Wysadzam pióropusz wietnamski. Uciekają z ociąganiem. Dla spokoju sumienia w nocy rzucam im coś na zapas. Niestety chleba nie używam. Co pewien czas ktoś kładzie do pudła przy śmietniku całe chleby, buły. Biorę to wtedy i ciskam w nocy na pożarcie tutejszym. Nie jakimś koniecznym krowom. Jestem wtedy po stronie bezużytecznych.
Nie miałem już mrówek faraona. Wracam rano ze sklepu, kładę pasztetową na krześle w kuchni. Idę tam za ileś. Krzesło roi się od mrówek. Zaglądam do pasztetowej. Cała w mrówkach. Wyrzucam to wszystko. Wyrzucam mrówki.
Idę za ileś do kuchni. Trzy mrówki nowe nad krzesłem na ścianie. Wyrzucam. Idę za parę minut. Kilka mrówek na ścianie. Wyrzucam. Idzie i truteń. Jeden, drugi. Ze skrzydłami. Oho! To idą. Idą. Nadchodzą. Jedne za drugimi. Niepowstrzymanie. Całe rodziny. Ale skąd idą? Musiały nagle którędyś wyjść. Badam sufit. W rogu sufitu. Idą. Spod drewnianej belki. Pierwsze szły zwabione bliskim zapachem jedzenia. Następne szły już za tamtymi. Siła rozpędu. Teraz już się wprowadzają. Zaraz zajmą całe mieszkanie. Zniosą tu swoje jajeczka. To są mrówki, które nie muszą mieć mrowiska, mieszkają, śpią byle gdzie, żywią się w braku innych rzeczy płytami bloku.
Miotam się po mieszkaniu. Co robić? Czym zatkać szparę? Mydłem! Łapię mydło. Ale to mało. Skoro przyszły zwabione miłym sobie zapachem, to może od niemiłego uciekną. Łapię pastę do zębów. Mentolową. Podobno nie znoszą takich zapachów. Szybko, szybko. Smaruję szpary pod belką. Mrówki te, które są, wyłapuję. Wieszam jeszcze pod szparę śmietniczkę z resztą zapachu po "Muchozolu". Idę za kilka minut. Mrówek nie ma.
Za godzinę. Mrówek nie ma.
Najazd powstrzymany.
Po czterech dniach. Sprawdzam. Mrówek nie ma.
Potem znów były.
Aż nagle znikły zupełnie. W moim bloku. W innych. Na co ludzie: - To coś niedobrego znaczy, szczury uciekają z okrętu przed zatonięciem.

291. Małgorzata Hillar

Małgorzata Hillar

My z drugiej połowy XX wieku
My z drugiej połowy XX wieku
rozbijający atomy
zdobywcy księżyca
wstydzimy się
miękkich gestów
czułych spojrzeń
ciepłych uśmiechów

Kiedy cierpimy
wykrzywiamy lekceważąco wargi

Kiedy przychodzi miłość
wzruszamy pogardliwie ramionami

Silni cyniczni
z ironicznie zmrużonymi oczami

Dopiero późną nocą
przy szczelnie zasłoniętych oknach
gryziemy z bólu ręce umieramy z miłości

290. Konstanty Ildefons Gałczyński

Konstanty Ildefons Gałczyński

ROZMOWA LIRYCZNA 

- Powiedz mi jak mnie kochasz.
- Powiem.
- Więc?
- Kocham cię w słońcu. I przy blasku świec.
Kocham cię w kapeluszu i w berecie.
W wielkim wietrze na szosie, i na koncercie.
W bzach i w brzozach, i w malinach, i w klonach.
I gdy śpisz. I gdy pracujesz skupiona.
I gdy jajko roztłukujesz ładnie -
nawet wtedy, gdy ci łyżka spadnie.
W taksówce. I w samochodzie. Bez wyjątku.
I na końcu ulicy. I na początku.
I gdy włosy grzebieniem rozdzielisz.
W niebezpieczeństwie. I na karuzeli.
W morzu. W górach. W kaloszach. I boso.
Dzisiaj. Wczoraj. I jutro. Dniem i nocą.
I wiosną, kiedy jaskółka przylata.
- A latem jak mnie kochasz?
- Jak treść lata.
- A jesienią, gdy chmurki i humorki?
- Nawet wtedy, gdy gubisz parasolki.
- A gdy zima posrebrzy ramy okien?
- Zimą kocham cię jak wesoły ogień.
Blisko przy twoim sercu. Koło niego.
A za oknami śnieg. Wrony na śniegu.

289. Antoine de Saint-Exupéry

Antoine de Saint-Exupéry

Następną planetę zajmował Pijak. Te odwiedziny trwały bardzo krótko, pogrążyły jednak Małego Księcia w głębokim smutku.
- Co ty tu robisz? - spytał Pijaka, którego zastał siedzącego w milczeniu nad baterią butelek pełnych i baterią butelek pustych.
- Piję - odpowiedział ponuro Pijak.
- Dlaczego pijesz? - spytał Mały Książę.
- Aby zapomnieć - odpowiedzial Pijak.
- O czym zapomnieć? - zaniepokoił się Mały Książę, który już zaczął mu współczuć.
- Aby zapomnieć, że się wstydzę - powiedział Pijak, schylając głowę.
- Czego się wstydzisz? - dopytywał się Mały Książę, chcąc mu pomóc.
- Wstydzę się, że piję - zakończył Pijak rozmowę i pogrążył się w milczeniu.
Mały Książę zakłopotany ruszył dalej.
„Dorośli są naprawdę bardzo, bardzo śmieszni” - mówił sobie po drodze.

(„Mały Książę”, tłumaczenie: Jan Szwykowski)

288. Fiodor Dostojewski

Fiodor Dostojewski

Ludzie naprawdę wielcy skazani są na tym świecie na wielki smutek.

(„Zbrodnia i kara”)

287. Wiesław Myśliwski

Wiesław Myśliwski

Cóż, człowiek jest istotą niezastygłą, wciąż się w nim gotuje, wrze i choćby nie miał powodu, będzie się buntował. Sam sobie jest wiecznym powodem.
 („Traktat o łuskaniu fasoli”)

286. William Wharton

William Wharton

Wszystko jedno, jaki człowiek jest silny, są rzeczy, do których nie można się zmusić.

(„Ptasiek”)

285. Szymon Hołownia

Szymon Hołownia

Jeśli chcesz się dowiedzieć czegoś o sobie i o świecie - powinieneś iść nie do miasta, ale na pustynię. Kiedy człowiek skonfrontuje się z pustką, dokładnie widzi, co ma w środku.

(„Bóg, kasa i rock'n'roll”)

284. Maria Talar z "Domu"

Żyj tak, by nikt przez ciebie nie płakał.

283. Krzysztof Dąbrowski

Krzysztof Dąbrowski

POSŁANIE DO NADWRAŻLIWYCH

Bądźcie pozdrowieni nadwrażliwi
za waszą czułość w nieczułości świata
za niepewność wśród jego pewności

Bądźcie pozdrowieni
za to, że odczuwacie innych tak, jak siebie samych

Bądźcie pozdrowieni
za to, że odczuwacie niepokój świata
jego bezdenną ograniczoność i pewność siebie

Bądźcie pozdrowieni
za potrzebę oczyszczenia rąk z niewidzialnego brudu świata
za wasz lęk przed bezsensem istnienia

Za delikatność niemówienia innym tego, co w nich widzicie

Bądźcie pozdrowieni
za waszą niezaradność praktyczną w zwykłym
i praktyczność w nieznanym
za wasz realizm transcendentalny i brak realizmu życiowego

Bądźcie pozdrowieni
za waszą wyłączność i trwogę przed utratą bliskich
za wasze zachłanne przyjaźnie i lęk, że miłość mogłaby umrzeć jeszcze przed wami

Bądźcie pozdrowieni
za waszą twórczość i ekstazę
za nieprzystosowanie do tego co jest, a przystosowanie do tego, co być powinno

Bądźcie pozdrowieni
za wasze wielkie uzdolnienia nigdy nie wykorzystane
za to, że niepoznanie się na waszej wielkości
nie pozwoli docenić tych, co przyjdą po was

Bądźcie pozdrowieni
za to, że jesteście leczeni
zamiast leczyć innych

Bądźcie pozdrowieni
za to, że wasza niebiańska siła jest spychana i deptana
przez siłę brutalną i zwierzęcą

za to, co w was przeczutego, niewypowiedzianego, nieograniczonego

za samotność i niezwykłość waszych dróg

bądźcie pozdrowieni nadwrażliwi

282. Leif GW Persson

Leif GW Persson

Czytanie nie boli. (…) Jeśli książka jest kiepska, szybko się zorientujesz, a wtedy zostaje rzut do kosza. Jeśli jest dobra, daje ci do myślenia, a jeśli jest naprawdę dobra – możesz dzięki niej stać się lepszym człowiekiem.

281. Tove Jansson

Tove Jansson

Teatr jest najważniejszą rzeczą na świecie, gdyż tam pokazuje się ludziom, jakimi mogliby być, jakimi pragnęliby być, choć nie mają na to odwagi, i jakimi są.

280. Tove Jansson

Tove Jansson

Też bym chciał, żeby ktoś kiedyś tak niecierpliwie na mnie czekał, że aż z tej wielkiej tęsknoty nie mógłby zasnąć.

279. Anonim

Trud­no za­pom­nieć o kimś, kto dał ci tak dużo do zapamiętania. 

278. Haruki Murakami

Haruki Murakami

- Co? Nie lubi pan czekolady?
- Jakoś mnie nie interesuje. Ani nie lubię, ani nie nie lubię.
- Dziwny pan jest. Jeśli nie interesuje pana czekolada, musi pan być nienormalny.

(„Tańcz, tańcz, tańcz”)